Tussen avond en ochtend

oktober 2013, Damiaan Renkens

’s Ochtends kijk je anders tegen dingen aan dan ’s avonds. Een ochtendkrant met de harde feiten bij het ontbijt is anders dan het irrationele drijfzand tegen middernacht. ‘s Ochtends kijk ik doortastender en selectiever naar mijn werk dan tijdens de euforische uren van het ontstaan, de avond ervoor. ’s Avonds is het gemoed nu eenmaal anders. Dan ben ik ontvankelijker voor alles, maar vooral het irrationele. De vermoeidheid, die de ratio remt, wordt een stimulans en dan teken ik soms tot diep in de nacht. Wanneer de drang komt om langer door te gaan op tekeningen die al ‘klaar’ waren, dan is het moment aangebroken om te stoppen, te gaan slapen of een borrel te nemen.

In de ochtend wanneer ik wakker ben, slaat het verstand toe en maken onbevangen gedachten plaats voor een rationele stellingname. De meeste tekeningen sneuvelen. Wat is er ’s nachts in godsnaam gebeurd met mijn gemoed? Welke neurologische processen hebben er plaatsgevonden terwijl ik sliep? De tekening waar ik gisteren nog lyrisch over was, is vannacht veranderd in een idioot hersenspinsel.